...वेडी स्वप्नं...

खरचं..असतोच स्वप्नांना प्रकाशाचा धाक...
कारण उजळता आकाश अन् येता सुर्य
ती होऊन जातात खाक...
विरून जातात प्रकाशासोबत...
उडुन जातात वार्यासोबत...
नाही उरत काहीच....
खरचं????...असं कसं...उरत ना काहीतरी..आठवणी...
आठवणी तर उरतात...मग त्या स्वप्नातल्या का होईना...
जपते आपली स्वपन आठवणी म्हणून...
त्या वाहून गेलेल्या वार्याच्या मागे जाते...
येणार नाही हातात कधी ती स्वप्न...हे माहीत असून...
त्या वेड्या स्वप्नांच्या मागे धावते...
स्वप्नांशी बोलते...त्यांच्याशी भांडतेही...
ही वेडी स्वप्नही बघ ना कशी...
सारखी मला खुणावतायतं स्वतःकडे..
ओढून घेतायतं...स्वतःकडे...
अगदी वाळवंटातल्य़ा मृगजळासरखी....