क्षितिज

डोळ्यासमोर दुरवर एक क्षितिज दिसतय..
मी जवळ येण्यासाठी मला हलकेच खुणावतय..
माहीत नाही का? पण मलाही त्याच्या जवळ जावस वाटतय..
एक अनामिक ओढ मला त्याच्याकडे खेचतेय अस जाणवतय..
माझ्याही नकळत माझ पाऊल त्याच्यादिशेने वळले आहे..
अन...एक अखंड प्रवास सुरु झाला आहे..
मुक्कामाच ठिकाण निश्चित नाही..
अंंतर किती कापाव लागेल याचाही पत्ता नाही..
कदाचित या प्रवासात मला बऱ्याच गोष्टी गमवाव्या लागतील..
पाऊले थकली तरी पुन्हा उचलावी लागतील..
कधी चालाव लागेल,कधी धावाव लागेल..
तर कधी श्वासांशी लागलेली शर्यत जिंकावी लागेल..
कारण ती हरले तर सर्वच संपेल..
अन..माझा हा प्रवास अर्ध्यातच उरकेल..
नाही..तस मी घडु देणार नाही...
एवढ्या सहजासहजी माझा कणा मोडु देणार नाही...
खात्री आहे मला माझ्या यशाची..
आशा आहे क्षितिजाला एकदाच गाठण्याची..